Ці любіце вы сыр, як яго люблю я? Сырная талерка, ды да куфлі віна
– самае маё любімае страва. Ці гэта болей закуска? Шчыра кажучы, я
заўсёды ставілася да сыру як лёгкія перакусы і толькі нядаўна
задумалася пра тое, што гэта досыць каларыйны прадукт. Бо ён
змяшчае жывёльны тлушч. А значыць і халестэрын. А яшчэ соль. сапраўдная
каларыйная бомба. З іншага боку, а як жа знакамітая французская
дыета?
Па адказы на свае «сырныя» пытанні я звярнулася да спецыяліста
клінікі карэкцыі вагі “Ріммаріта” Вользе Переваловой.
– Вольга Хризантемовна, скажыце, як правільна ёсць
сыр?
– Я думаю, у гэтай справе нам варта павучыцца ў французаў.
Усё ж такі, гэта нацыя гурманаў, і сыр там любімы прадукт. Я сама
бываю ў Францыі некалькі раз у год і кожны раз сыроў прыводжу
полчемодана.
Сярэдні расеец за год з’ядае ўсяго толькі 8 кг сыру, у той
час як сярэдні француз цэлых дваццаць пяць. Пры гэтым, заўважце,
французы адна з самых здаровых і, галоўнае, стройных нацый у
свеце.
– Чаму?
– Уся справа ў «дозе» і сервіроўцы. Французы, як правіла, ядуць
сыр на працягу дня, але невялікімі порцыямі. Калі вы ўспомніце
спецыяльныя дошкі, нажы і лапаткі для сыру, напэўна, пагадзіцеся –
усё ўладкована так, каб адрэзаць тонкія, амаль празрыстыя кавалачкі.
Да таксама французы ядуць сыр асобна ад іншай ежы – паміж асноўным
стравай і дэсертам.
– Ці ёсць нейкія правілы наконт сырнай талеркі – як
падабраць розныя гатункі, як спалучаць?
– Правіла вельмі простае. Уявім, што талерка – гэта цыферблат
гадзін. З 12 да 3-х – размяшчаюць самыя лёгкія сыры, 10-20% тлустасці,
з 3 да 6 больш тоўстыя – ад 20 – да 30%, з 6 да 9 – да 40%, і з 9 да
12 – самыя тоўстыя, аж да 90%. Гэта зручна і для гасцей, і для
гаспадароў.
Кожны сам можа вырашыць наколькі тоўсты сыр ён сёння будзе
ёсць. Трэба ведаць, што сэнс сырнай талеркі не ў тым, каб наесціся
да паліцы, а ў тым, каб паспрабаваць розныя густы. Так што
каларыйнасць сыра не павінна вас палохаць – усё добра ў меру. Да таго
ж лепш ёсць натуральны сыр, чым цукар і глютамат.
– Дарэчы, пра натуральнасць. Наколькі шкодныя розныя танныя
сыры – вэнджаныя, плаўленыя, дипы і спрэды на іх аснове?
– Шчыра кажучы, мяне здзіўляе іх наяўнасць на прылаўках. хто іх
купляе?
– Многія купляюць. Хтосьці лічыць, што вэнджаны і плаўлены
сыр – ідэальная закуска да піва, хтосьці настальгуе па СССР альбо
беднаму студэнцтву. Некаторыя мамы ўпэўненыя, што суп на плаўлены
сырке- вельмі добра для дзіцяці. Нават на ўпакоўцы сыру з грыбамі,
напрыклад, пішуць «Для супу».
– Ну, сыр з півам я нават не хачу каментаваць. Сыр з куфлем
віна – так, гэта добрая ежа, але зноў жа ў меру.
А пра плаўлены сыр … проста, трэба нагадаць – яго прыдумалі
рабіць у Швейцарыі, калі партыя сыру не ўдалася. І каб не
выкідаць яе, аплавілася, расфасаваныя і прадалі.
А навошта ёсць другагатунковых прадукты і прывучаць да іх дзяцей? лепш
купіць 100гр добрага сыру, будзе больш карысці.
– Вы шмат гаворыце пра Францыю, а ці праўда што там дзяцей
прывучаюць да гурманским сырам пачынаючы з 4-5 гадоў?
– У Францыі, у прынцыпе, шмат увагі надаюць харчаванню дзяцей.
І 4-5 гадоў – гэта менавіта той узрост, калі ў арганізме дзіцяці ўжо
ёсць ферменты, якія дазваляюць пераварваць такую складаную ежу. да трох
я б наогул не рэкамендавала даваць сыр.
Часта нашы мамы робяць памылку – рэжуць сыр тоўстымі брускамі,
навальваюць перад дзіцем ў талерку, даюць гэта з кашай ці супам і
яшчэ палохаюць: «Пакуль усё не з’ясі – з-за стала ня выйдзеш!» Навошта?
Дзіця павінна разумець, што сыр – гэта ласунак.
– Ці можна неяк па выглядзе сыру зразумець наколькі ён
тоўсты?
– Цвёрдыя сыры тлустыя амаль усе, а вось сярод мяккіх могуць быць
нюансы, таму заўсёды чытайце, што напісана на этыкетцы.
– Калі ўжо мы вучымся ў французаў, то, напэўна, трэба ўзяць пад увагу
ўзбраенне іх галоўны метад – усякую ежу, ёсць у свой сезон, а як
наконт сыру?
– Я думаю, што сярод сапраўдных гурманаў і ў кожным рэгіёне,
напэўна, ёсць свае сезонныя перавагі. У цэлым, тут правіла
простае: больш тоўсты сыр ядуць у больш халодны час года. гэта,
дарэчы, датычыцца і іншай ежы. Увесну і ўлетку ежа павінна быць
прасцей і лягчэй. – Адно з модных павеваў, праўда, ужо не ад
французаў, а ад швейцарцаў – фондю. Што вы скажаце пра яго, наколькі
небяспечна ім захапляцца?
– Як ежа на цэлую кампанію – гэта нармальна. Але расцягваць гэта
задавальненне на некалькі гадзін не варта. Адзін раз змяшалі,
расплавіць сыр помакали туды хлеб ці мяса, гародніна або грыбы, запілі
куфлем віна, і на гэтым усё. Інакш гэта занадта каларыйна.
Дзякуем Вольгу Перевалову і клініку “Ріммаріта” за
інтэрв’ю.
P.S.
Ктати, ёсць яшчэ адзін від сыру нам наўрад ці раскажуць французы або
швейцарцы, таму што радзіма яго – Японія. Гэта тофу – соевая сыр,
які ў нас часцей за ўсё сустракаецца ў міса-супе ў азіяцкіх кафэ.
Пра яго мы вырашылі спытаць Марыну Харытонава, ўладальніцу сайта
rawinrussian.com, прысвечанага сыроедным і веганскі рэцэпт:
«У тофу нашмат менш тлушчу і солі, чым у звычайным сыры, –
распавядае Марына. – Ён рэкамендуецца людзям, якія маюць
праблемы з вагой і халестэрынам. Вядома, ёсць розныя віды, але ў
сярэднім у 100 гр соевага сыру ўтрымліваецца 8 гр бялку і 5 гр
тлушчу.
На мой густ, тофу лепш спачатку замаріновать, а потым ужо можна
хоць смажыць, хоць запякаць, хоць рабіць шашлычков. самы просты
марынад – соевы соус і добрае алей. можна дадаваць
спецыі і воцат.
Мой любімы марынад: цытрынавы сок і цэдра, соевы соус,
кунжутныя семечкі і тахина – гэта кунжутное паста. марынаваць трэба
около 8-12 гадзін. Можна, вядома, ёсць і свежы без усяго, але
тады гэта павінен быць тофу самага добрага якасці. І яшчэ адзін
рада: так як соя змяшчае раслінныя гармоны, на мой погляд,
чаще одного раза в день ее лучше не ёсць.»
Чытайце далей:
- Бяспечны Ці сыр з цвіллю
- Самыя каларыйныя прадукты
