Создавая лук, природа, по-видимому, решила
паджартаваць над чалавецтвам, замаскіраваўшы крамяным густам плойму
разнастайных карысных рэчываў. Галоўная каштоўнасць лука – фитоцинды.
Гэта прыродны антыбіётык, бязлітасны да срептококкам,
дифтерийной, сухотнай і дызентэрыйнай палачцы. Ужыванне
репчатого лука в свежем виде увеличивает шансы не заболеть
прастуднымі захворваннямі.
Уінаватыя ў рэзкім паху лука сера гуляе вельмі важную ролю ў
працэсе стрававання, стымулюе сінтэз інсуліну і вывядзенне
таксічных рэчываў. Багаты лук і цынкам, які як вядома,
неабходны мужчынам. Цынк таксама карысны і для імуннай сістэмы,
падстраўнікавай залозы і гіпофізу ўсіх падлог. У луку яшчэ ўтрымліваюцца
фтор, марганец, фосфар, жалеза, калій, магній, вітаміны С і У.
часнок
Аб гаючай сіле часныку вядома было яшчэ ў старажытнасці:
егіпецкія мудрацы запісалі на папірусе 22 спосабу ўжывання
часныку ў лячэбных мэтах. У 1858 годзе Луі Пастэр выявіў, што
часнык здольны знішчаць бактэрыі. часнок использовался как
антысептык падчас абедзвюх сусветных войнаў.
Пазней навукоўцы адкрылі, што рэгулярнае ўжыванне ў ежу
часныку ў сырам выглядзе скарачае рызыка ўзнікнення рака. часнок
зніжае ўзровень халестэрыну ў крыві, прадухіляе развіццё
атэрасклерозу, нармалізуе артэрыяльны ціск, аказвае
антывіруснае, антыбактэрыйнае і супрацьгрыбковае дзеянне,
спрыяе павышэнню імунітэту, з’яўляецца антыаксідантам. У
часнаку змяшчаецца фітостеріны, аскарбінавая кіслата, вітаміны А,
У1, У2, комплекс минеральных веществ. часнок не применим к рыбным
страў, смак якіх ён скажае. У горячее блюдо чеснок вводят в
здробненым выглядзе адразу пасля падрыхтоўкі. Каб пах часныку ня
быў рэзкім, часнык спалучаюць з рэзкай травой, кропам.
