Ср 18 май 2016
Contents
Святы 7 чэрвеня
У Нарвегіі адзначаюць Дзень абвяшчэння незалежнасці
Пасля таго як Данія пацярпела паразу Англіі ў 1814 годзе, ёй давялося
ахвяраваць сваёй правінцыяй – Нарвегіяй, якую перадалі Швецыі.
Акт перадачы быў задакументаваны Шведска-нарвежскай уніяй.
Уласна кажучы, Нарвегію ніхто згоду асабліва і не пытаў.
Хоць афіцыйна яна падпарадкоўвалася шведскаму каралю, але для таго,
каб выкарыстоўваць нарвежскіх ваенных за межамі роднай краіны,
распараджацца дзяржаўнай казной ці вырашаць пытанні з
грамадзянствам, неабходна было заручыцца падтрымкай нарвежскага
Стортынг (Парламента). Стортынг паступова ператварыўся ў цэнтр
барацьбы нарвежцаў супраць кабальнай уніі, і 7 чэрвеня 1905г. прыняў
рэзалюцыю, якая прапануе гэтую самую унію скасаваць. Нарвегія і
Швецыя апынуліся за крок ад вайны, але наступныя перамовы прывялі
боку да мірнага вырашэння канфлікту, і скасаванне уніі паміж
Нарвегіяй і Швецыяй было прызнана і аформлена афіцыйна.
7 чэрвеня ў народным календары
7 чэрвеня ў народзе ахрысцілі як Медвяные расы. Менавіта з гэтага дня
сяляне пачыналі аглядаць расліны на прадмет з’яўлення на іх
салодкай ліпкай вадкасці (медвяной расы), якую пакідаюць пасля
сябе казуркі-шкоднікі, сілкуючыся сокам раслін. Лічылася, калі
скаціна будзе есьці траву з такой «расой”, то пачне чэзнуць і
хварэць. Таму для хатніх жывёл праводзілі розныя абрады,
рабілі абярэгі, загаворвалі ад псуты. Калі ж на лісці і сцеблах
раслін у гэты дзень была ня медвяная, а самая сапраўдная раса, то
гэта прадракала багаты ўраджай. Прычым лічылася, чым багацей
выпадзе раса, тым багацей будзе ўраджай. 7 чэрвеня звярталі ўвагу і
на рабіну. Калі да гэтага дня яна яшчэ не заквітнела, то чакалі позняй
восені. Калі ж дрэва было ў колеры, ды яшчэ і пышным, значыць варта было
чакаць добрага ўраджаю аўса, з туга налітымі каласамі.
Гістарычныя падзеі 7 чэрвеня
7 июня 1654 г. состоялась корянация французского
караля Людовіка XIVЛюдовик XIV ўзышоў на французскі трон ў
ўзросце 5 гадоў. Але бо ён быў яшчэ дзіцем, фактычна кіравала
дзяржавай яго маці Ганна Аўстрыйская, якая правіла ў тандэме з
кардыналам Мазарыні. Самастойна кіраваць Францыяй будучы
«Кароль-сонца» пачаў толькі пасля смерці кардынала, у 1661 г. 7 чэрвеня
1654г., Уа ўзросце 11 гадоў, Людовік быў каранаваны ў Реймском саборы.
Падчас памазаньня караля на трон, яго галавы тычыліся
сакральным мячом, кольцам і маслам, захоўваліся ў Свята ампуле. па
старажытным павер’яў, пасля цырымоніі памазанец лічыўся аб’яднаным
з Богам і надзяляўся дарам ацаленьня, і павінен быў дапамагаць
якія імкнуцца. Народ пра гэта ведаў, таму ўжо праз 2 дні Людовіка
чакалі каля двух тысяч хворых і нямоглых. Кароль дакранаўся да
кожнаму, прамаўляючы магічнае заклінанне. Хоць гэта было няпростай
абавязкам для французскіх каралёў, яны ніколі не адмаўлялі
тым, хто просіць. 7 июня 1883 г. освятили храм Христа
Спасителяпа окончании отечественной войны 1812г. , што завяршылася
перамогай рускага народа, было задумана збудаванне храма Хрыста
Уыратавальніка. Гэты помнік меркавалася адбудаваць ў гянар
доблеснай славы байцоў, памяці загінуўшых воінаў і падзякі за
перамогу. Але як перамога далася нялёгка, таксама і будаўніцтва храма
ішло цяжка: па розных прычынах яно неаднаразова адкладвалася або
зрывалася. Будынак сабора на працягу амаль двух стагоддзяў
закладалася тройчы, і столькі ж разоў асвячалі першы камень.
Першы раз храм быў закладзены ў 1817г., Але за 7 гадоў справа так і не
зрушылася з нулявога цыклу. Усе сродкі, якія ідуць на будаўніцтва,
былі растрачаныя і сыходзілі ў невядомым накірунку. паспяховай
апынулася закладка храма толькі ў 1839., калі пачалося чарговае
узьвядзеньне помніка. Праз 44 гады будаўніцтва храма Хрыста
Уыратавальніка было завершана і 7 чэрвеня 1883г. адбылося яго асвячэнне.
У 1931г. храм быў узарваны і разбураны, па рашэнні пасяджэння ЦУК
СССР, бо неабходна было вызваліць месца пад будаўніцтва
Палаца Саветаў. Толькі ў 1994г. пачалося аднаўленне
шматпакутнага храма на ранейшым месцы. У 1997г. будаўніцтва
было шчасна завершана. 7 чэрвеня 1967 г.
Іерусалімская Сцяна Плачу перайшла пад кантроль ізраільцян Сцяна
Плачу з’яўляецца для юдэяў самым святым месцам, аб’ектам
паломніцтва, сімвалам надзеі і веры. Гэта адзіна ацалелая
частка, якая засталася ад старажытнай сцены Другога Храма, які быў
разбураны рымлянамі амаль 2000лет таму (у 70г.). У час вайны за
незалежнасць Ізраіля ў 1948г., Стары горад, дзе размешчана Сцяна
плачу, быў захоплены палестынцамі. пачти 40 лет ни израильские арабы
ці яўрэі не былі дапушчаныя для малітваў да гэтага святога месца.
Уыключэнне палестынцы рабілі толькі для хрысціян на час
калядных цырымоній ў Бэтлееме. А габрэі для паломніцтва на
гэты час выбралі найвышэйшы пункт на гары Сіён, з якой можна
было ўбачыць хоць здалёку сваю святыню. Толькі 7 чэрвеня 1967г., Уа
Падчас Шасцідзённай вайны, ізраільскім войскам удалося адбіць у
палестынцаў Стары горад, і малітвы юдэяў ў Сцены плачу
аднавіліся.
7 чэрвеня нарадзіліся
Анна Курникова (род. 1981г.), российская
тэнісістка, модель7 чэрвеня адзначалася дзень нараджэння былая зорка
расійскага тэніса, самая юная (у гісторыі Расіі) ўдзельніца
Алімпійскіх гульняў. З 14 гадоў яна пачала прафесійна займацца
тэнісам, а ў 1996г., ва ўзросце 15 гадоў, выступіла за Расію на
Алімпійскіх гульнях у Атланце. Хай першага месца ёй тады заняць не
атрымалася, але менавіта з таго часу адбываецца ўзлёт спартыўнай
кар’еры Курнікавай. Ёй удалося два разы выйграць Адкрыты чэмпіянат
Аўстраліі і выніковы турнір WTA ў парным разрадзе (з напарніцай
Марцінай Хінгіс), з ёй жа, у 2001г. Ганна выйграе Кубак Крамля.
Невядома як бы ў далейшым склалася спартыўная лёс
таленавітай і ўпартай тэнісісткі, калі б не траўмы, якія
пераследвалі спартсменку практычна штогод. І ў 2003г. пасля
атрымання чарговы траўмы, Ганне давялося пакінуць вялікі спорт.
па завершении теннисной карьеры, Курникова попробовала себя в роли
фотамадэлі. Яна неаднаразова здымалася ў рэкламных роліках, яе
можна было таксама ўбачыць у кліпах сусветных зорак. У цяперашні час
Ганна Курнікава пражывае ў ЗША, грамадзянкай якой з’яўляецца з
2010г. Разам з былымі тэніснымі зоркамі ўдзельнічае ў
дабрачынных акцыях і паказальных турнірах, вядзе актыўную
грамадскую дзейнасць. Наталля іёнаў
/ Глюкоза / (род. 1986 г.), расійская спявачка З дзяцінства Наталля была
дапытлівым дзіцем, яе захапляла ўсё новае і нязведанае. яна
паспела паступіць у музычную школу і праз год яе кінуць,
наведаць мноства гурткоў па інтарэсах, пазаймацца балетам,
шахматамі, і нават зняцца ў кіначасопісаў «Ералаш», кліпе Юрыя
Шатунова і фільме «Трыюмф». З-за вялікай занятасці і актыўнай
творчай дзейнасці, ёй давялося перайсці з звычайнай маскоўскай
школы ў вячэрнюю, дзе яна давучвалася 10 і 11 класы. У 2002г. яна
пазнаёмілася з Максам Фадзеевым і стала салісткай яго новага
праекта. Але Макс Фадзееў не быў бы самім сабой, калі б не прыдумаў
што-небудзь арыгінальнае і незвычайнае. паэтому долгое время
новаспечаных папулярную спявачку ніхто не бачыў жыўцом на сцэне. У
кліпах мільгала толькі мультяшная дзяўчынка з вялікім сабакам на
павадку. Сцэнічны вобраз прыдумала сама Наталля. яе песні
займалі верхнія радкі хіт-парадаў, а сама спявачка не раз
ганаравалася гучных прэмій. У ее репертуаре были такие хиты как
«Нявеста», «Шугай», «Снег ідзе», «Швайне», «Матылі» і іншыя.
Імяніны 7 чэрвеня
Іван, Фёдар, Інакенцій
