Пт, 15 июл 2016 Автор: Ольга Игнатьева
З вынаходствам тэхналогіі 3-D ультрагукавога малюнка
сучасныя навукоўцы былі проста здзіўленыя новымі адкрыццямі ў вобласці
перынатальнай псіхалогіі.
Аказваецца, яшчэ не народжаны малы не толькі ўмее ўсміхацца.
Падмурак яго асобы закладваецца яшчэ ў чэраве дзякуючы таму,
што ўжо там малы здольны выяўляць эмоцыі, адчуваць матчыны і
нават вучыцца таму, што такое добра, а што дрэнна.
жыццёвыя сцэнары
Сучасныя псіхолагі запэўніваюць, што так званыя “жыццёвыя
сцэнары “дзіцяці бяруць свой пачатак яшчэ падчас ўнутрычэраўнай
жыцця. Бо дзевяць месяцаў – гэта зусім не маленькі тэрмін. ужо ў
гэты час у дзіцяці актыўна развіваецца галаўны мозг і псіхічныя
працэсы.
Першае ўяўленне аб знешнім свеце ў драбка складае менавіта па
паводзінам маці. Так, яе эмоцыі і чутны звонку голас вельмі
хутка замацоўваецца ў плёну ў выглядзе кагнітыўных асацыяцый: “Гэты
чалавек дрэнны, небяспечны (раз мама кожны раз пры размове з ім
нервуецца і хвалюецца), а гэты – добры (мама радуецца) “. І
ніякай містыкі пры гэтым няма – проста развіваецца дзіця
пастаянна атрымлівае матчыны гармоны, якія наўпрост залежаць ад
яе эмацыйнага стану.
Першыя ўмоўныя рэфлексы
У гэтым выпадку ўвесь працэс нічым не адрозніваецца ад досведаў
вядомага вучонага Паўлава над сабакамі: ўключыў лямпачку – даў
сабаку ёсць, і неўзабаве пры асаблівым святле ў сабакі ўжо загадзя
пачынае вылучаць страўнікавы сок. Гэта называецца рэфлексам. Так і
дзіця, галаўны мозг якога ўжо да сярэдзіны цяжарнасці ўжо
досыць развіты, замацоўвае ўласныя рэфлексы дзякуючы
знешніх гукавым і тактыльным сігналах і гармонам радасці ці
суму ад маці.
Таму няма нічога дзіўнага, што які нарадзіўся малыш ўжо ў
першыя месяцы жыцця можа ўсміхацца на руках у бацькі, але плакаць у
свякрухі. Прычым такая эмацыйная прыхільнасць або
адчужанасць здольная захоўвацца ў падсвядомасці ўсё жыццё, а
падрос дзіця нават ў дарослым узросце пры любым раскладзе
адносін не заўсёды будзе ўсведамляць, чаму яму так няўтульна ў
зносінах з бабуляй або пэўнымі людзьмі, якія калі-то
канфліктавалі яшчэ з яго цяжарнай маці.
Карцінка знешняга свету
Менавіта такім шляхам яшчэ не народжаны маляня ўжо атрымлівае першую
карцінку навакольнага свету, якая ў прынцыпе і з’яўляецца па
вызначэнню свядомасцю. І гэты вонкавы свет малому можа здацца
першапачаткова агрэсіўным, небяспечным (калі менавіта такое варожае
настрой да ўсіх і ўся было ў маці ўсю цяжарнасць), альбо
наадварот, прыязным і добрым. І гэта шмат у чым будзе бачна па
які нарадзіўся падрастаючаму дзіцяці: палахлівы Ці ён, замкнуць Ці, баіцца
Ці ўсё ці ж наадварот адкрыты і жыццярадасны.
Псіхіка дзіцяці сапраўды развіваецца яшчэ падчас
ўнутрычэраўнай жыцця, а таму нездарма лекары заўсёды рэкамендуюць
будучым матулям не нервавацца, глядзець толькі на добрую і
добрае, шмат гуляць на свежым паветры ў экалагічна чыстых месцах
і мець зносіны толькі з добразычлівымі, настроенымі аптымістычна
людзьмі.
