Кожны чалавек хоць бы раз задумваўся над тым, прыгожы ці ён.
Кожны выяўляў у сабе нейкія недахопы. Ёсць тыя, каму не
падабаецца свой нос (вялікі, крывой, гарбаты), тыя, каго не
ладзяць вочы (не таго колеру, ня таго памеру, занадта блізка
ці далёка пасаджаныя). Хтосьці не задаволены сваім целаскладам (вельмі
худы, залішне тоўсты, ненакачанный, перапампаваць) і гэтак без
канца – любы пры жаданні можа знайсці ў сабе хоць бы адзін хіба.
Кажуць, ніхто не ідэальны.
Што ж такое прыгажосць? Як яе вызначыць? Ні макіяж пры
дапамогі люксовой касметыкі, ні каштоўныя камяні, ні дарагая
брэндавых адзенне не робяць чалавека лепш. Прыгажосць – это то, чего
не купіш за грошы. Гэта, у першую чаргу, догляд за сабой: ахайны
знешні выгляд, здаровы колер твару, дагледжаныя валасы і рукі, чароўны
водар, упэўненасць у сабе і ўсмешка. Асляпляльная ўсмешка. на
першую пару гэтага можа быць дастаткова. Але ёсць нешта больш
глыбокае, нешта вечна, куды можна аднесці выхаванасць, пісьменную
гаворка і добрае стаўленне да навакольных.
Пара скінуць з парахода сучаснасці навязаныя грамадствам
стандарты прыгажосці: ніхто не абавязаны мець постаць
«Дзевяноста-шэсцьдзесят-дзевяноста», вялікую грудзі, асіны талію,
пульхныя вусны, доўгія валасы, стройныя ногі, пышныя вейкі,
аднолькавай формы бровы і іншае. Шчасце не ў гэтым. Кожны чалавек
індывідуальны. Не варта дзеля кагосьці мяняцца – гэта не выйсце. трэба
заставацца самім сабой. Заўсёды знойдзецца незадаволены й крытыкуе.
Побач з усімі перыядычна усплываюць прад’яўляюць і якія патрабуюць. але
ні ў чые абавязкі не ўваходзіць дагаджаць іншым. трэба принять себя.
трэба полюбить себя. трэба предъявить себя.
Можна валодаць неперасягненым стылем, вытанчанымі манерамі,
правільнымі па ўсіх мерках рысамі асобы, ідэальнай фігурай, мець
тры вышэйшыя адукацыі, зайздросную высокааплатную працу і
мужа-мільянера, але ў той жа час быць чалавекам асабліва няшчасным,
адзінокім, незразуметым, нялюбым і Хто ня любіць, з расхістаць
псіхічнай і нервовай сістэмамі. Прыгажосць же – это умение ладить с
светам і з самім сабой.
Кожны чалавек красив по-своему, главное – эту красоту
падтрымліваць. Жыццё – гэта як той расказ, у якім двое, гледзячы ў
адно турэмнае акно, назіралі розную карціну: адзін бачыў бруд,
другога – зоркі. Лепш глядзець на ўсё вакол закаханымі вачыма.
І ў асаблівасці на сваё адлюстраванне.
