Ут, 01 ліс 2016
Сонечная, цёплая, сардэчная радзіма Чыпаліна – ці можна яе ня
кахаць? Яна прыгожая, знакамітая сваімі помнікамі і велічнай
архітэктурай, славіцца фантастычнымі распродажамі і пышнай
міжземнаморскай кухняй – няўжо і тут крыюцца нейкія
падвоху? Аднак першая эйфарыя спадае, зрываў з вачэй ружовыя акуляры
і заслону перабольшання захапленняў. І што ж мы бачым?
1. Бюракратыя
Лічыце, што горшай бюракратыі, чым у Расіі – не існуе?
Памыляецеся! Нашы чыноўнікі хоць бы ўсведамляюць, што грэшныя, а
італьянцы, падобна, ўпіваюцца папяровай цяганінай. Да таго ж,
вяршыцелі людскіх лёсаў і самі дрэнна ўяўляюць, якое менавіта
ведамства надзелены тымі ці іншымі паўнамоцтвамі. А ў выніку –
зацягнутыя тэрміны і поўны інфармацыйны калапс.
2. Транспарт
Клянецца на чым свет стаіць маскоўскія коркі, дарагі праезд і
нерэгулярнасць грамадскага транспарту? наведайце італьянскую
падземку, магчыма, убачанае там дапаможа ацаніць хараство
нашага метрапалітэна. Брудныя падлогі, дрэннае асвятленне і незлічоныя
графіці на вокнах больш нагадваюць дэкарацыю да нізкапробнай
фільму жахаў, чым зручны сродак перамяшчэння. доўга чакалі
тралейбус у халодным алевасібірску? А як вам тыднёвая агульная
забастоўка кіроўцаў? Яны страйкуюць – і няхай увесь свет пачакае.
3. Холад
Ці даводзілася вам выходзіць зімой на вуліцу, каб … сагрэцца? А
вось жыхарам італьянскага Міжземнамор’я рэгулярна цяплей на зімовым
сонейку, чым у халодных хатах. Цэнтральнага ацяплення тут няма, а
ганяць абагравальнік ў сваю адсутнасць – супярэчыць правілам
захавання бюджэту. Таму і даводзіцца вяртацца ў халодную
кватэру і лавіць сонечныя дні для ветрання памяшканняў – холад
разам з вільготнасцю асаблівага камфорту ня дадаюць.
4. Расклад працы крам
Цудоўны, хвалюючы, займальны шопінг строга
рэгламентаваны. Прывыклі забіваць адвячорак, шпацыруючы па
крамах? Нічога з гэтага не выйдзе: работнікі гандлю – людзі
сямейныя, і свае вечара аддаюць перавагу праводзіць дома, у коле шумнай
італьянскай сям’і. Таму распешчаны начны жыццём турыст з
вялікай верагоднасцю «пацалуе замак» на дзвярах крамы ўжо ў 6-7
гадзін вечара.
5. Ксэнафобія
Ёсць патрыёты, а ёсць ксенофобы. Другое – гэта пра іх, пра
італьянцах, прычым выяўляецца ксенафобія ў самых нечаканых
абласцях. Напрыклад – у мастацтве. Уам толькі здаецца, што
існуе руская опера, што Моцарт – лёгкі і паветраны, а Уагнер –
пераварочвае душу. Уы, безумоўна, захапляецеся Уердзі і Пучыні,
аднак, кожны італьянец растлумачыць вам, чаму толькі іх кампазітары –
сапраўдныя, а італьянская школа спеваў – адзіная. Ім не цяжка
праваліць гастролі, пакрыўдзіўшыся, што «ўсё гучней» у арыі здалося
ім недастаткова гарачым і гучным. А як жа – яны ж ужо
падрыхтаваліся паплакаць на любімым моманце.
6. «Э-э, не, спяшацца не трэба»
Буйныя гарады Расіі вымотваюць сваім тэмпам? Што ж – пажывіце
пару тыдняў у рытме запаволенай здымкі. Кажуць італьянцы хутка, а
вось ва ўсім астатнім аддаюць перавагу не спяшацца. У тым ліку, і ў
абслугоўванні кліентаў – у банках, крамах, рэстаранах. Уы кудысьці
спяшаецеся? Навошта, у вас жа ўсё жыццё наперадзе.
7. антракту ў кінатэатрах
Уам падабаецца глядзець фільмы ў кінатэатры, каб нішто не
адцягвала ад сюжэту, а стужка не перарывалася бы назойлівай рэкламай?
Планавалі атрымаць асалоду ад каханым фільмам, цалкам акунуўшыся ў
якія адбываюцца на экране падзеі? Але зрабiць гэта было. Сядзець у кіназале
паўтара – дзве гадзіны лёту запар – гэта не для італьянцаў. таму
рыхтуйцеся загадзя, што фільм будзе перапынены на самым цікавым
моманце.
8. Эмоцыі
Эмоцыі – справа добрая, калі яны станоўчыя. Але і сваё дрэннае
настрой у Італіі прынята выяўляць вельмі экспрэсіўна. А прычын
для незадаволенасці вялікае мноства. Напрыклад, – дрэннае надвор’е.
9. Ежа
Піца, паста, морапрадукты і дэсерты проста пышныя. але
ганарыстая нацыя абавязкова пачне дыктаваць, калі, як і што
варта ёсць. Напрыклад, сняданак абавязаны абмежавацца толькі кубкам
капучына з круасанам, а павячэраць раней сямі гадзін вечара ня
выйдзе. Хіба што дома, дзе ніхто не будзе павучаць вас за парушэнне
этыкету.
10. Размовы
Тое, што перш падасца мілым, непасрэдным і такім
італьянскай – размовы пра вялікую Італіі, музыцы і ежы, рызыкуе ў
вельмі хуткім часе надакучыць. Бо ў свеце ёсць маса іншых тэм. У
свеце – так, але не ў Італіі.
каментары
Мася 2016/11/02 Бюракратыя плюсам, хоць яны табе хаця б не
хамяць, а шчыра не ведаюць адказаў на некаторыя пытанні. забастоўка –
наогул самае любімае справа ў іх, як мінімум раз у месяц і
нечакана так задавальняюць. Крамы адкрываюцца позна, абед
нерэальна доўгі і максімум у 8 вечара усё зачынена ўжо. Уначале
шакавала хуткасць абслугоўвання, так як яны падлогу гадзіны трашчаць з
кожным поситителем, але нічога прывыкла, зараз сама трашчыць па падлога
гадзіны;) Тое ж самае і пра ўсіх работнікаў, расійскі вадаправодчык
за падлогу гадзіны ўсе паправіць, італьянскі 5 раз у машыну за чым-небудзь
збягае (ці ў офіс з’ездзіць) і вядома на вушы прысядзе, як без
гэтага. Ну і да раскладу рэстаранаў складана прывыкнуць, на вас і
напраўду будуць глядзець як на умолишенного, калі вы будзеце ёсць
грэчку з катлетамі з раніцы або замоўце капучына за вячэрай. абедам
вас накормяць толькі да 15.30, а вячэрай не раней 20.00, так што
калі вы не ясьце пасля шасці, то вы не вячэраеце наогул. А наогул
гэта ўсё не недахопы, а мілыя асаблівасці, да Торам з часам
абвыкаеш. Прыязджайце і адпачывайце
